Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2008

ΕΤ - 47


1.100 χιλιόμετρα μακριά απ’ την πρώτη γραμμή του μετώπου κι όμως την τουφεκιά την άκουσε! Τό­σο δυνατά, που πετάχτηκε αλαφιασμένος στον ύπνο του: «Το παιδί μου!»
Δεν έχασε στιγμή. Ντύ­θηκε αμέσως, πήρε μαζί του χαρτιά, ταυτό­τητα, λεφτά και ό,τι σκέ­φτηκε εκείνη την ώρα κι έφυγε σαν αστραπή...
1.100 χιλιόμετρα! Είχε όλο τον καιρό μπροστά του, ο μεσήλικας Πέτρος Ραβούσης, να σκεφτεί, να θυμηθεί, να κρίνει όλη toy τη ζωή. Μια ζωή όλο δουλειά· απ’ τα δεκάξι του χρόνια μέσα στο ίδιο εργοστάσιο. Μια μονότο­νη ζωή που το μόνο που άλλαζε ήταν οι προαγω­γές του. Μια ζωή που ί­σως δεν είχε νόημα πια…
180 χιλιόμετρα την ώρα, 200 καμιά φορά, έτριζε τ’ αυτοκίνητο. «Να φτάσω! Να δω το γιό μου. Τον μονά­κριβό μου.» Δεν έβλεπε άλλο τίποτα· μόνο τα σύ­νορα. «Φτάνω;»
Δώδεκα ώρες δουλειά τη μέ­ρα. Εκείνη η Δευτέρα θα ήταν η μόνη μέρα, εδώ και 34 χρόνια, που θα ήταν α­δικαιολογήτως απών από την εργασία του. Ρομποτάκι σωστό, αλάνθαστο, κάθε μέρα την ίδια δου­λειά.
Υπεύθυνος παραγωγής. «Εγώ θα βάλω την υπογρα­φή μου για να φύγει το ε­μπόρευμα.»
Αν δεν υπέγραφε αυτός, τίποτα δεν έβγαινε έξω α­π’ το εργοστάσιο. «Να δουλεύουν καλά!» Αυστη­ρός με τους υφισταμέ­νους του, ήθελε την τέ­λεια δουλειά. Απαιτούσε να δίνουν οι εργαζόμενοι και την ψυχή τους ακόμα. «Δεν θέλω λάθη», φώναζε α­π’ το πρωί ως το βράδυ.
Άλλωστε και οι προϊστά­μενοί του ήταν αυστηροί μαζί του: «Δεν θέλουμε να γίνουμε ρεζίλι στους ξέ­νους. Θα πάψουν να αγο­ράζουν από μάς. Μη φύ­γει τίποτα χαλασμένο απ’ αυτά που γίνονται εξαγω­γή. Για τα δικά μας δεν πειράζει!»
Κι εκείνος έτρεχε πάνω - κάτω σ’ όλα τα πόστα για να δει, να πιάσει με τα χέ­ρια του, να ελέγξει.
«Είναι καλά; Δουλεύουν σωστά;»
Γι αυτό και η α­μοιβή του ήταν απ’ τις υ­ψηλότερες. Έκανε καλή δουλειά.
Τώρα όμως, που είχε ξε­σπάσει ο πόλεμος, τώρα όλες οι δουλειές έκοψαν. Μόνο η δική του δουλειά δε στα­μάτησε. Συνέχισε να δου­λεύει και μάλιστα, περισσότερο από πριν.
Οδηγούσε και μονολογούσε: «Ο γιος μου, ο μονάκρι­βός μου, με ρώτησε: ‘‘Γιατί μπαμπά γίνεται πόλεμος;’’ τότε, πριν δώδεκα χρόνια που ήταν οκτώ χρόνων, και του απάντησα: ‘‘Αν δεν υπάρχει ο πόλεμος, παιδί μου, δεν έχει αξία η ειρή­νη.’’ Άραγε καταλάβαινε τότε τι του έλεγα; Γρήγο­ρα να φτάσω…»
Πάταγε γκάζι να φτάσει, να δει, να μάθει. Περνού­σαν τα χιλιόμετρα και νό­μιζε πως ακόμα δεν ξεκί­νησε. Νόμιζε πως είδε ένα κακό όνειρο. Αλλά όχι, την τουφεκιά την άκουσε, κι ας ήταν 1100 χιλιόμετρα.
- Ανοίξτε! Θέλω το διοι­κητή. Πέτρος Ραβούσης απ’ το Κέντρο.
- Περάστε.
- Κύριε διοικητά, ο γιος μου που είναι;
- Δυστυχώς...
Αυτό το «Δυστυχώς» ή­ταν η δεύτερη τουφεκιά που τον βρήκε ίσια στην καρδιά.
- Τι όπλο τον χτύπησε κ. Διοικητά;
- ..........!
- Τι όπλο;
- ΕΤ-47… !
- Ώστε, δουλεύουν καλά, κύριε Δι­οικητά. Σωστά υπέγραφα! Δουλεύουν καλά…

24 σχόλια:

Shadowface είπε...

Ήταν πολύ καλό, πραγματικά πολύ καλό, μου άρεσε η ανατροπή στο τέλος κ το ηθικό δίδαγμα γενικά όλα
μπράβο,εύγε.

monahikoslikos είπε...

Και που να δεις πόσο καλά δουλεύει το ΕΤ-48 (δικής μου κατασκευής)όταν σε βάλω στο σημάδι.

Αποψη είπε...

Και αν δεν δουλέψει το ΕΤ-48, μην ανησυχείς βρε! Ξέμειναν κάτι καλάσνικοφ, από τότε με τις πυραμίδες στην γείτονα... αθάνατα εργαλεία, Λύκε μου!

o geros είπε...

@ shadowface: Ευχαριστώ, βλογόφιλε! Προσπαθώ...

@ monahikoslikos: Τότε τον απέλυσαν τον Ραβούση, όταν κάποιος έκλεψε τα σχέδια του «υπό κατασκευή» ΕΤ-48. Συμπεραίνω τώρα, ότι εσύ ήσουν που τα έκλεψες! Πρέπει να ξέρεις ότι δεν ήταν τα τελικά σχέδια και είναι αμφιβόλου εμβέλειας και επιτυχίας. Οπότε, δεν κινδυνεύω...

@ αποψη: Ξέρεις ότι το διαδίκτυο παρακολουθείται και οι λέξεις που αφορούν όπλα και ονομασίες τους είναι επιλήψιμες; Πρόσεχε τι γράφεις! Σε βλέπω πίσω απ’ τα κάγκελα και εκεί δεν έχει internet...

monahikoslikos είπε...

@ άποψη: τα έχει παίξει ο geros και άρχισε τις απειλές μην πτοείσαι.

@ geros: Αν νομίζεις ότι δεν κινδυνεύεις στήσου, έστω και στα 100 μέτρα.
Υγ Έχω προυπηρεσία σε σκοπέυτική ομάδα, αν σου λέει κάτι...

Ανώνυμος είπε...

καλάσνικοφ, καλάσνικοφ, καλάσνικοφ!

Ανώνυμος είπε...

όλοι τους ήταν παιδιά μου.

η χαζοαμπθούλα

o geros είπε...

@ monahikoslikos, αποψη: Τι θα έκανα χωρίς εσάς τους δύο; Δίνετε ζωή στα νεκρά μου κείμενα! Τι λέω; Στα νεκρά μου κύτταρα, ήθελα να πω...

@ ανωνυμος: Μπααα! Είσαι αρκετά έξυπνη, ώστε να έχεις την ικανότητα να το παίζεις χαζή! Και σιγά μην πίστεψα ότι είσαι... 69 χρονών...
Αν καταλαβαίνεις τι θέλω να πω...

Ανώνυμος είπε...

αχ τι μου θύμησες μ'αυτό το 69...
μου θύμισες..
ας πούμε...
άντε, ας μην το πούμε, γέροι αθρώποι τώρα!
(κλείσιμο ματιού εδώ)
η αχ-α-ζω΄! αμπτθούλα σου

Unknown είπε...

να σου πω γέρο μου!
ποια είναι αυτή η ανήθική εκεί, που παίζει με τα νούμερα; σε παρακαλώ να τη διαγράψεις! άκου κει! θες ένα ντεπόν γερούλη μου για τη μέση σου;
σε τέτοιες θέσεις ...

o geros είπε...

@ ανωνυμος: Μη μου πεις ότι κι εσύ έχεις παιδί που γεννήθηκε το 19-69! Θα πεθάνω...

@ abttha: Συμφωνώ και επιπλέον έχω την αίσθηση ότι μου την πέφτει! Αλλά εγώ, βράχος! Ντεπόν όχι· αλόη βέρα πίνω και είμαι μια χαρά σε... όλα μου! Όλους θα τους... θάψω! (τι νόμιζες; το άλλο;)

Αποψη είπε...

Γεννιόντουσαν παιδιά το 1969;;; Τι μαθαίνει κανείς στο internet!

Unknown είπε...

εμένα πάντως τα δικά μου γεννήθηκαν το 1923, όλα, και τα τρία, και γι'αυτό εγώ είμαι 23 ετών. εντάξει;

Αποψη είπε...

@abttha μη μου λες τέτοια. Τα δικά μου γεννήθηκαν το 1991. Με την λογική σου είμαι ;;; Άσε καλύτερα. Ούτε να το γράψω δεν θέλω!

monahikoslikos είπε...

@ abttha & άποψη: Μην κάνετε έτσι βρε κορίτσια, ο geros γεννήθηκε το 1821 - τον βάφτισε ο γέρος του Μοριά απ όσο ξέρω- και πάλι μια χαρά δείχνει για τα χρόνια του.

o geros είπε...

@ Προς όλα τα μέλη των ΚΑΠΗ που μαζεύτηκαν στο σπίτι μου: Γεροντάκια μου, στο ταξίδι μας στο χρόνο Θέλετε να σταματήσουμε για τσάι στο Εσκί Σεχίρ; Πάρτε και τα παιδιά σας μαζί...

Ανώνυμος είπε...

Gero για φαγητό να κάνουμε στάση αν είναι εύκολο, γιατί μ' έπιασε μια λιγούρα. Εκείνο το ωραίο μαγαζί που σύχναζες στα νιάτα σου λειτουργεί ακόμα ή έκλεισε; Πως το λέγανε να δεις... Χάνι της Γραβιάς;

monahikoslikos είπε...

@ άποψη: Το χάνι του τζιτζικομέρμυγκα στο Χαλάνδρι δεν σου κάνει.
Που να τρέχει ο γεροντάκος στη Γραβιά...

Αποψη είπε...

Λύκε για σένα -και μόνο για σένα- θα κάνω την καρδιά μου πέτρα και θα ακολουθήσω...

Α! ρε γέρο. Σου 'φεξε πάλι...

monahikoslikos είπε...

Στα όπλα γέρο, το καρυοφίλι μην ξεχάσεις, η άποψη έπεσε, ετοιμάσου για νέο γιουρούσι στου τζιτζικομέρμυγκα.
Και μην ξεχάσεις να ενημερώσεις το ιατρικό συμβούλιο που σε κουράρει

Ναταλία είπε...

Χμ....κατόπιν...εορτής είδε πως δουλεύουν....

Κάτι θέλει να πει ο ποιητής αλλά η ηλίθια ξανά...αδυνατεί!!!!!!

ΥΓ. Κάνε κάτι με το esnips!
Εν ανάγκη βάλτο κάτω κάτω στη σελίδα!
Ξεχείλωσαν τα μάτια μου πια!

o geros είπε...

@ Προς τους δύο που κάνουν τους έξυπνους (ξέρουν αυτοί): Εγώ, σ’ αυτό το μαγαζί δεν ξαναπάω! Να πάτε μόνοι σας να τη βρείτε. Κι αυτό για δύο λόγους:
1. Δεν είναι κίνητρο για μένα ότι θα έρθει και η Ακατονόμαστη μαζί. Σιγά μη μας κάνει και τη χάρη! Για να ξεκαβαλήσει λιγάκι...
2. Έχει χαλάσει τα μεζεκλίκια του. Δεν είναι όπως παλιά, λύκε μου. Όλο συντηρητικά χρησιμοποιούν και δεν τα μαγειρεύουν όπως τότε. Ίσως φταίει το ότι ο Ομέρ Βρυώνης επέβαλλε στους όρους της συνθηκολόγησης την αποκλειστική τροφοδοσία από την Κιουτάχεια. Να πάμε στον Σαλονικιό, καλύτερα.

@ natalia: Τα σέβη μου, κυρία μου! Μακάρι να’ ξερα. Να τα πούμε τηλεφωνικώς, όταν μπορέσεις...

Αποψη είπε...

Πωλείται καλάμι τετράλιτρο δωδεκαβάλβιδο, μοντέλο 08/07. Τιμή συζητήσιμη.

Ζητείται καλάμι V8 4.2 FSI 420PS. (Ή ανταλλάσεται με το προηγούμενο μοντέλο.)

Τηλ 0082989 ζητήστε την Ακατανόμαστη.

Υ.Γ Γέρο ξεκαβαλικεύω το -παλιό- καλάμι και σου ρχομαι στου τζιτζικομέρμηγκα! Θα κρατώ ταπεράκι με σπιτικό φαγητό για σένα.
Ε μ ε ί ς θα βολευτούμε και με τα μεζεκλίκια του, που όσο να ναι τα χάλασε τελευταία!

o geros είπε...

@ αποψη: Αν σε δω με ταπεράκι στου τζιτζικομέρμηγκα θα πεθάνω! Μη μου πεις ότι μαγειρεύεις κιόλας! Εσύ, απ' τα ΒΠ...! Πάει, χάλασε ο κόσμος...